Ouders van hooggevoelige kinderen vragen zich geregeld af 'Hoe moeten we ons hooggevoelige kind voorbereiden op de harde veeleisende wereld'? Maar..... moet de echte vraag niet zijn 'Hoe kunnen wij ons voorbereiden op het opvoeden van hooggevoelige kinderen tot hooggevoelige, evenwichtige en veerkrachtige volwassenen'?
Ouders van hooggevoelige kinderen maken zich geregeld zorgen over hoe ze hun hooggevoelige kind kunnen voorbereiden op de harde en veeleisende wereld. Want ondanks de zorgvuldige aandacht voor de gevoeligheid en emotionele intensiteit van het kind thuis, beseffen ouders dat er in de 'echte' wereld minder begrip zal zijn voor deze aspecten. En het kind moet uiteindelijk ook gewoon kunnen meedraaien in de samenleving, een maatschappij waar ruimte voor hooggevoeligheid niet zo vanzelfsprekend zal zijn.
Vaak denken ouders dat het belangrijk is om hun kind 'hard' te maken voor de realiteit. In de praktijk betekent dit vaak dat het gezin een kleine samenleving nabootst, waarin net als in de maatschappij beperkte ruimte en begrip gegeven wordt aan de gevoeligheid van het kind. De gevoeligheid van het kind wordt genegeerd, in de hoop dat het hiermee zal verdwijnen, vanuit de gedachte: 'Geen aandacht geven, want dan groeit het'.
Aan de andere kant zal een hooggevoelig kind dat opgroeit met voldoende steun, begrip, ruimte en rust eerder uitgroeien tot een evenwichtige, veerkrachtige volwassene. Een volwassene die met zijn hooggevoeligheid weet om te gaan. Een volwassene die de superkracht van hooggevoeligheid weet te omarmen. Volwassenen die vaak inspirerende leiders, trouwe teamspelers, topbemiddelaars en gepassioneerde zielen worden die de wereld een stukje mooier maken.
Hooggevoeligheid is echter aangeboren en kan niet genegeerd of afgeleerd worden, want het zijn karaktereigenschappen die een kind zijn hele leven met zich meedraagt. Door de gevoeligheid van het kind niet te erkennen en het kind hierin niet voldoende te steunen zal het kind juist meer moeite hebben om met zijn hooggevoeligheid om te gaan. Het kind leert namelijk om zijn gevoeligheid zoveel mogelijk te negeren of te onderdrukken, wat kan leiden tot spanning, stress, een laag zelfvertrouwen en een verhoogd risico op gedrags-, emotionele- en leerproblemen. Hooggevoeligheid wordt dan als een last ervaren.
Wanneer we hooggevoeligheid kunnen verkiezen boven hardheid, planten we zaadjes voor verandering in alle lagen van de maatschappij. We kunnen kinderen leren dat er niets mis is met hooggevoelig zijn en dat het prima is om extra hersteltijd te nemen na inspanning. In plaats van 'flink zijn', 'niet huilen', 'niet zo aanstellen' en 'niet boos zijn', kunnen we kinderen leren dat alle emoties normaal en gezond zijn.
In onze luidruchtige, snelle wereld van presteren en veel moeten, kunnen hooggevoelige kinderen de 'echte' wereld leren om emotionele en mentale welzijn op de eerste plaats te zetten en een stapje terug te doen op de ladder van presteren. Deze hooggevoelige kinderen leren de wereld om weer zinvolle en diepgaande verbindingen met elkaar aan te gaan. De echte vraag is daarom eerder: hoe kunnen wij - harde, veeleisende, rationele volwassenen - ons voorbereiden op het opvoeden van hooggevoelige kinderen tot hooggevoelige, evenwichtige en veerkrachtige volwassenen?
Ik ben Patty van Benthem (1982), getrouwd en moeder van 3 dochters waarvan 2 hooggevoelig met een sterke wil. Ik woon in Den Haag, ben psycholoog, bijna gepromoveerd aan de Universiteit van Leiden en gecertificeerd en geregistreerd HG&SW-specialist. Naast mijn baan als nachtbegeleider in een kliniek voor kinderen met psychiatrische problemen ben ik de oprichter van Prikkelkracht voor begeleiding van ouders van hooggevoelige kinderen met een sterke wil.
Meer informatie op www.prikkelkracht.nl.
Reactie plaatsen
Reacties